Η καρδιά μας στο Καλλιμάρμαρο

Συμπληρώνονται σήμερα 52 χρόνια από το αγωνιστικό, ιστορικό και κοινωνικό «έπος» της 4ης Απριλίου 1968. Τη νύχτα, που το όνειρο έγινε πραγματικότητα, όπως «υμνωδεί» και ο αξεπέραστος Βασίλης Γεωργίου…

Η επέτειος βρίσκει την πατρίδα και τον πλανήτη ολόκληρο σε αναταραχή εξαιτίας της πρωτοφανούς ανθρωπιστικής – υγειονομικής κρίσης.

Η καρδιά μας, η καρδιά των «Ενωσιτών», αλλά και όλων των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων φιλάθλων, οι οποίοι δάκρυσαν και δακρύζουν ακόμη με τη σκέψη, αλλά και απολαμβάνοντας τα όσα «καταγράφει» μέσω της ταινίας-σταθμό «1968» ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης, χτυπά σήμερα στο Καλλιμάρμαρο. Εκεί, όπου οι «Θεοί» της ΑΕΚ, προεξάρχοντος του «Παγκόσμιου» (όπως τον βάφτισε ο «Πατριάρχης» Φαίδων Κωνσταντουδάκης) αρχηγού της Γιώργου Αμερικάνου, επιβλήθηκαν της πανίσχυρης Σλάβια Πράγας στον Τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, και την έστεψαν «Βασίλισσα» στον πρώτο ελληνικό θρίαμβο σε ομαδικό επίπεδο. Εκεί, όπου 80.000 καθήμενοι πιστοί (και χιλιάδες άλλοι εκτός Σταδίου) συνέθεσαν τη δική τους ραψωδία στις εξέδρες και δικαίως και χάρη στις προσπάθειες του ιδιώτη συλλέκτη-συνενωσίτη Αλέξανδρου Μαργαρίτη, κατέκτησαν μια θέση στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.

Εξαιτίας των προληπτικών μέτρων κατά της διασποράς της φονικής νόσου από την Πολιτεία, για πρώτη φορά στα έξι χρόνια Αναγέννησης η «Βασίλισσα» δεν θα παραστεί στο καθιερωμένο ραντεβού αλλά οι θύμησες παραμένουν ζωντανές. Η λαμπάδα των Ιδεών και των Αξιών παραμένει αναμμένη. Για να φλογίζει τις ψυχές μας. Για να τονώνει την αυτοπεποίθησή μας. Για να δείχνει το δρόμο των αγώνων, της πάλης, της καταξίωσης, της νίκης.

Είθε την επόμενη χρονιά, με τη συμβολή των επιστημόνων και τη βοήθεια του Θεού, να έχουμε ξορκίσει τον εφιάλτη, και αυτονόητα να φανούμε συνεπείς στην 53η επέτειο, και να τιμήσουμε τους Ευρωκυπελλούχους ’68, έτσι όπως αρμόζει στους Άξιους. Σ’ Εκείνους, που δεν έγραψαν απλώς την Ιστορία. Την άλλαξαν την Ιστορία…

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ…