«Τα κεριά, ο Γκούμας, τα Μακάρεια»

Φόρεσε για δεκαέξι-δεκαεπτά χρόνια τη φανέλα της ΑΕΚ, ο Νίκος Αποστολίδης (τέταρτος από αριστερά, στη βασική φωτό).

Κυπελλούχος Ελλάδος 1981. Πρόεδρος του Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Καλαθοσφαίρισης ΑΕΚ σήμερα. Ο Μικρασιάτης, εκ Κασταμονής καταγόμενος, καθηγητής Πανεπιστημίου, παραχώρησε μίνι-συνέντευξη στο aekbc.gr για τη σημερινή επέτειο.

Το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος της ιστορίας της ΑΕΚ «δεν πανηγυρίστηκε δεόντως από εμάς τους παίκτες», όπως μας είπε ο κ. Αποστολίδης. «Δεν πήγαμε μπουζούκια. Δεν κάναμε μετά τον Τελικό κάτι ιδιαίτερο. Ίσως, να ήταν και η εύκολη νίκη, με όλο το σεβασμό στον Ηρακλή. Ίσως, να το είχαμε χαρεί έντονα μετά τη μεγάλη πρόκριση επί του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό και εκτονωθήκαμε εκεί. Στη ρεβάνς με Παναθηναϊκό σουτάραμε από τις… κερκίδες και όλα έμπαιναν μέσα! Ίσως ήταν και η εποχή τέτοια. Τότε, επί διοικήσεων Λουκά Μπάρλου, συνηθίζονταν κοινά γλέντια με την ποδοσφαιρική ομάδα».

Ο κόσμος, όμως, το καταχάρηκε. Άναψε χιλιάδες κεριά στο Κλειστό της Γλυφάδας.

«Γι’ αυτό άλλωστε και ονομάστηκε ο Τελικός των αναμμένων κεριών. Κοιτάξτε. Είχαμε να πάρουμε τρόπαιο 11 χρόνια. Ήταν μία… αναστάσιμη ημέρα για εμάς και δικαίως ο κόσμος και μας στήριξε και το πανηγύρισε», δήλωσε ο Αποστολίδης.

«Το γεγονός του Τελικού ήταν όμως η… αποχή του Βασίλη Γκούμα από την απονομή των μεταλλίων», τόνισε. Και συμπλήρωσε: «Είχε καθιερωθεί για πρώτη φορά η αξιολόγηση του πολυτιμότερου παίκτη από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών και προφανώς τα κριτήρια έδειξαν ως MVP τον Κυριάκο Ραμπίδη. Ο Βασίλης ήταν όμως ο πρώτος σκόρερ. Και έκρινε, ότι αδικήθηκε. Γι’ αυτό και απουσιάζει, αν δείτε, από όλες τις φωτογραφίες μετά το τέλος του ματς. Όμως, αγαπάμε… Βασίλη! Η αξία του αδιαμφισβήτητη».

Για την εξέλιξη του Τελικού με Ηρακλή: «Κερδίσαμε άνετα όπως είπα και προηγουμένως. Προφανώς, είχαμε πολύ καλούς παίκτες. Οι αντίπαλοί μας έλεγαν, όμως, ότι η ΑΕΚ ήταν μόνο ο… Ραμπίδης, αλλά δεν ήταν έτσι. Προφανώς, επρόκειτο για μεγάλο αθλητή, αλλά παίζαμε κι άλλοι… Και κάτι άλλο, που αξίζει να σας πω. Λίγο καιρό αργότερα, τον Σεπτέμβριο, κληθήκαμε να συμμετάσχουμε στο τουρνουά Μακάρεια της Κύπρου. Εκεί αντιμετωπίσαμε ξανά τον Ηρακλή, και μάλιστα εμείς αγωνιστήκαμε χωρίς τον Ραμπίδη, που είχε φύγει για το ΝΒΑ και χωρίς τον Γκούμα. Παίζαμε σαράντα λεπτά, ο Γκέκος, ο Φώτσης, ο Κανακάκης, ο Σκουρτόπουλος, εγώ. Και τον ξανακερδίσαμε!»

Για τον Σύλλογο Παλαιμάχων στον οποίο προεδρεύει: «Κάνουμε μία μεγάλη προσπάθεια. Θέλουμε να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία. Με τις δράσεις μας. Τους φιλικούς μας αγώνες. Όμως, έχω ένα παράπονο. Παρά τις προσκλήσεις μας η ανταπόκριση των συναθλητών μας δεν είναι αυτή, που περιμέναμε. Ο Σ.Π.Α.Κ.Α. πρέπει να μεγαλώσει. Πρέπει να έρθουν και άλλοι αθλητές να συστρατευθούν μαζί μας και να έχει και αντίκρισμα η προσπάθεια, που ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια ο επίτιμος Πρόεδρός μας, ο Νίκος Μπαμπανικολός. Νομίζω, ότι οι περισσότεροι από εμάς οφείλουμε στην ΑΕΚ. Προσφέραμε προφανώς στην ΑΕΚ, αλλά και οφείλουμε. Κάποιοι, ευεργετήθηκαν κιόλας. Μακάρι, κάτι ν’ αλλάξει…».

Για την Ομάδα Μπάσκετ του σήμερα: «Αυτό, που έγινε την περασμένη περίοδο δεν έχει προηγούμενο. Η Ομάδα μας χάρη και στον Κόουτς Σάκοτα «έπιασε ταβάνι». Ήταν συναρπαστικό αυτό, που ζήσαμε σ’ Ελλάδα και Ευρώπη. Ειδικά, όταν μπήκε στην εξίσωση και ο κόσμος της ΑΕΚ. Η συμβολή του ειδικά στους αγώνες με Ναντέρ και στο Φάιναλ Φορ του BCL, αλλά και στο ματς πρωταθλήματος πρόκρισης με ΠΑΟΚ ήταν αδιανόητη. Πρέπει ο κόσμος να στηρίξει μαζικά και σταθερά την Ομάδα μας για ν’ αλλάξουμε επίπεδο».